Persoonlijke hulpmiddelen
Home » Familie & relaties » Kinderen » Hoe maak ik ruzie met mijn puber
5

Hoe maak ik ruzie met mijn puber

Document acties
  • Moeilijkheidsgraad: uitdagend
Hoe maak ik ruzie met mijn puber
Jouw puber vindt heel de wereld stom en jou nog wel het meest. En zo hoort het ook! Elke nieuwe generatie hoort grondig af te rekenen met alles wat haar voorgangers verkeerd hebben gedaan, want daar worden we betere mensen van. Maar jij zit met de brokken. Hoe houd je je staande tegenover het hormonengeweld? Hoe houd je contact vanuit je hart? Hoe blijf je je puber zien als de mooie persoon die zij (of hij) is? En hoe zorg je dat jullie allebei beter worden van dit vijf-jaren-avontuur? Oftewel: de echte titel van deze hoedoe is: hoe maak ik géén ruzie met mijn puber als mijn puber ruzie met mij maakt?

Hoedoe door: Petra Megens

Bekijk het profiel van Petra Megens
Aantal Hoedoes: 17


Stappen

  1. Begrijp het fenomeen 'puberteit'

    Pubers hebben veel gemeen met zwangeren, bijna-ongestelden en mannen van zekere leeftijd. De hormonen zijn in onbalans en niet een beetje ook. Prikkelbaarheid en emotionaliteit zijn het gevolg, en daar moet de omgeving onder lijden. Maar je puber zelf ook. Zijn lichaam doet opeens vreemde dingen. Die armen zijn elke keer weer langer dan ze dacht. Zijn zelfbeeld is verstoord, hij kent zichzelf niet meer. En de wereld is trouwens ook heel anders dan toen ze nog een klein meisje was. Realiseer je dat je kind vaak zelf niet begrijpt waarom ze zich voelt zoals ze zich voelt. Grote kans zelfs, dat jullie 'alleen maar' daarom ruzie hebben: omdat zij niet happy is met zichzelf.

  2. Herinner je hoe het voor jou was

    Het is nog niet eens zo lang geleden dat jij zelf een puber was. Wat komt er bij je boven als je terugdenkt aan die tijd? Hoe voelde jij je toen? Wat deed jij als je kwaad was? Hoe maakte jij ruzie met je ouders, je broers en zussen? Wat was jouw favoriete rebellie? Wat heb jij in die tijd het meest gemist? Wie begreep jou wél, en waar merkte je dat aan? Wie waren je vrienden en wat deden jullie samen? Wat deden je ouders wél goed? Deel die herinneringen en gevoelens met je kind, juist als je ruzie hebt. Of stel vragen: "Heb jij nou ook dat je je aan alles ergert? Word jij ook zo moedeloos als je kijk naar wat voor zootje de wereld is? Vind jij het ook zo heerlijk om gewoon maar een beetje rond te hangen met je vrienden?" Laat je kind merken dat jij weet hoe het is om puber te zijn. Dat je hem begrijpt. En dat je begrijpt dat jullie er allebei veel te weinig van begrijpen.

  3. Laat je emoties zien

    Wat kunnen ze gemeen doen. Irritant. Strontvervelend! O, wat zou je graag eens willen uithalen! Of schreeuwen: "Donder op naar je kamer, jij"! Maar de tijd dat jij absolute autoriteit had is voorbij. Zo die er al ooit geweest is. Jullie beginnen elkaars gelijken te worden. Laat je kind daarom toe in jouw binnenwereld. Laat je emoties zien. Ook, vooral, de emoties die je kind bij jou opwekt. Laat zien wat dat pubergedrag met jou doet, en benoem dat ook.

    Bijvoorbeeld: "Als jij de deur dichtgooit midden in het gesprek, dan knijpt mijn hart samen. Ik voel me machteloos. Wat moet ik nou?" Of: "Ik wil juist graag dat jij met je vrienden kan feestvieren. Maar ik krijg kippevel als ik eraan denk dat je dan door de Achterafstraat moet waar zovaak gevochten wordt." Of: "Je kunt niet goed wakker worden, dat begrijp ik. Maar het doet me pijn dat je niet eens 'tot vanavond' tegen mij  zegt." Maak er geen theater van, maar laat het gewoon zien zoals het is. Dat mag je kind best weten. En ze wil het ook weten. Misschien wel meer dan je nu denkt.

  4. Gebruik geweldloze communicatie

    Als mensen ruzie hebben of een conflict, is er altijd sprake van niet-vervulde behoeften. Ruzie is een 'onhandige' manier van communiceren over je niet-vervulde behoeften. In plaats van te zeggen wat je nodig hebt, maak je de ander verwijten. Je beschuldigt elkaar, maakt elkaar zwart. Of je zwijgt elkaar dood.

    In het praten (en niet-praten) met je puber kun je de principes van geweldloze communicatie goed gebruiken. Bij deze bewuste vorm van communicatie richt je je op twee vragen:

    1. Wat leeft er nu in ons? Oftewel: welke menselijke behoeften zijn vervuld en welke zijn gefrustreerd?

    2. Wat zou het leven nu nog mooier maken?

    Train jezelf om te luisteren naar het gevoel achter elke boodschap. Niet alleen bij je kind, maar ook bij jezelf. Veroordeel niet wat je kind of jij zeggen, maar kijk samen naar de behoeftes die gefrustreerd en niet vervuld zijn. Zoek samen naar manieren om die behoeften te vervullen.

  5. Laat je puber merken dat jouw wereld mooier is met hem erin

    Ieder mens, ook jouw puber, heeft een diepe behoefte om iets te betekenen voor anderen. Om iets bij te dragen aan het leven, aan deze wereld. En hoe weet je nou dat je iets bijdraagt? Als je merkt dat de ander oprecht dankbaar is voor wat jij doet of bent.

    Veel moderne opvoedingsmethoden zeggen dat we onze kinderen moeten prijzen. Maar waardering is een oordeel, jouw oordeel van dit moment, over wie jouw puber is. En wat is jouw oordeel waard? Straks, als jullie weer tegen elkaar staan te schreeuwen, zeg je heel andere dingen. Vertel je puber liever heel precies wat hij doet dat jouw leven beter maakt, en vertel jouw gevoel daarbij.

    Als bijvoorbeeld jouw puber de buurvrouw ergens mee helpt, zeg dan niet: "Wat ben je toch lief en behulpzaam", maar zeg bijvoorbeeld: "Ik ben blij dat jij de containers voor mevrouw Sonnema aan de straat hebt gezet. Ik had met haar te doen om haar zere voet, maar doordat jij haar uit de brand hielp ben ik gerustgesteld. En je hebt de containers netjes neergezet, dat vind ik fijn want dan is het niet zo'n rommeltje daar. Dat geeft mij ook weer een beter gevoel als ik erlangs loop, dan voel ik me nog meer thuis in mijn eigen straat."

    Vertel zo precies mogelijk wat er in jou leeft en welke menselijke behoeften bij jou vervuld zijn. Dan zal hij weten dat hij jouw wereld mooier heeft gemaakt. En dat heeft hij nodig.

Bron

Meer uitleg